fbpx
Ga naar de inhoud

Grenzen aangeven, hoe zat dat ook alweer?

    Heb jij dat ook weleens? Dat je ‘ja’ zegt, terwijl je eigenlijk ‘nee’ zou willen zeggen? Niet eens omdat je er geen zin in hebt, maar omdat je er geen tijd of ruimte voor hebt. Je spreekt bijvoorbeeld toch af met je vriendin, in die veel te drukke week. Je zegt ‘ja’ tegen een nieuw project, terwijl je je hoofd nog maar net boven water kunt houden. Je geeft je op als hulpouder of als organisator van een cadeau, terwijl je weet dat je tegen die tijd enorm zal moeten haasten.

    Lees ook: Heb ik last van sociale druk?

    Het gebeurt regelmatig en het gaat vaak niet eens bewust. Pas tegen de tijd dat de afspraak dichterbij komt, loop je tegen jezelf aan. Je vraagt je af waarom jij dit nu regelt of waarom juist jij nu bezig bent met dit project, terwijl je eigenlijk ook wel wist dat dit niet handig was. Het levert ergernis op naar je omgeving én naar jezelf. En niet alleen dat, maar als je dit vaker doet kan het zelfs lichamelijke (spannings) klachten opleveren en kun je je steeds verder verwijderd voelen van wie jij bent en wat jij wil. Dat is het toch eigenlijk niet waard?

    Waarom doen we dat dan? Waarom zeggen wij ja, op een moment dat wij van binnen toch echt een nee voelen? Waarom negeren wij massaal dit gevoel en pakken we meer aan dan goed voor ons is? Uiteraard zijn er veel mogelijke antwoorden op deze vraag. Hierbij kun je denken aan hoe je bent opgevoed en hoe je hebt geleerd om je grenzen te waarborgen. Je kunt ook kijken naar je zelfbeeld en of je vindt dat je het waard bent om jezelf voorop te zetten.

    Lees ook: Zo leuk ben ik niet!

    Wat er ook bij kan komen kijken is het gevoel teleurstelling. Je wilt de ander niet teleurstellen, waardoor jij jezelf in allerlei bochten wringt. Wat wij daarbij nog weleens vergeten is dat de teleurstelling hiermee niet vermeden is, maar verschuift. Want hoe voelt het eigenlijk als je iets doet waar jij niet achter staat? Ben je dan niet teleurgesteld in jezelf, omdat het je niet lukte uit te spreken wat belangrijk is voor jou?

    Ik wil je tot slot nog meegeven dat grenzen aangeven voor jezelf een kracht is. Een kracht die zorgt voor rust en tevredenheid voor én over jezelf. Een kracht die uiteindelijk ook respect oplevert van je omgeving, zelfs als dat gepaard gaat met wat kleine teleurstellingen. Een kracht, die ook jij kunt leren! Wil jij dat? Klik hier voor meer informatie.